Natuurlijk mag er eentje blijven uit het eerste nest kittens wat je met de fles grootbrengt. Het is immers niet niks. Bollegijsje kwam hier in juni 1993 met een broertje en twee zusjes toen ze 2 weken oud waren. Veel problemen gaf het nest achteraf gezien niet, alleen wat oormijt, een lichte niesinfectie en een lichte hartruis bij een van zusjes, dit bleek geen belemmering tot plaatsing.

Bollegijs mocht dus blijven. Het katertje was erg mensgericht, kon echter ook met de andere katten goed overweg. Hij deed het goed. Eind oktober werd hij op een zaterdag wat sloom en hangerig. Zondag leek hij benauwd en viel op dat hij een dikke buik had. Eigenlijk wist ik genoeg. Tegen beter weten in hoopte ik op een andere uitslag. Toen ik de dierenarts echter bang aankeek met de vraag: "FIP"?, knikte hij en zei dat dit waarschijnlijk inderdaad het geval was. Bollegijs kreeg een vochtafdrijvende injectie en we maakten een afspraak voor de volgende dag bij onze eigen dierenarts.

Het was een rotnacht. Om de andere katten minder risico te laten lopen (FIP in een laatste stadium kan erg besmettelijk zijn) werd Bollegijs apart gezet en hield ik hem gezelschap. De volgende dag werd door een paar testen de diagnose bevestigd en werd Bollegijsje ingeslapen.

Voor zover mij bekend is hebben zijn nestgenootjes dit nooit gekregen..