Een Duitse herder heeft altijd mijn voorkeur gehad, in een gezin heb je het niet alleen voor het zeggen. Toen er toch een hondje mocht komen, wilde ik liefst een spaniël. Nooit in me opgekomen rond te gaan kijken voor een goede fokker, de kranten bijgehouden, eens rondgebeld. Volgens wat ik hoorde was het ras uit de mode, maar op een gegevne moment vond ik een adres

Een fout, maar dat had ik niet ingeschat. We kwamen daar aan en we werden meegenomen naar de schuur, het was schoon, maar daar was alles mee gezegd. Ik vroeg naar de moeder, dit werd weggewuifd. Begrijpelijk, het was gewoon een handelaar. Er zat een nestje Spaniëls, daar moesten we afblijven, die hadden jeugdschurft??? Ineens zag ik iets kleins en zwarts bewegen achter twee grote jonge witte keeshondjes. Een klein ding, zwart van boven met wat bruine aftekeningen, en ja, ik wist dat het stom was, voor honderd gulden meegenomen, er was wel een of ander entpapiertje bij. Mama was een Spaniël en papa een Teckel.

We hebben er een geweldig hondje aan gehad. Zij werd door de katten opgevoed, was een gezellig en vriendelijk hondje, behalve naar heel kleine kinderen, en andere honden, daar was ze ook niet zo stuk van.

Veel problemen zijn er met haar niet geweest.

Een aantal jaren was haar ontlasting zachter dan die van een andere hond, allerlei verschillende merken in de loop van de jaren uitgeprobeerd zoals Leo. Toen ik bij het asiel ging werken zag ik dat ze daar RC voerden, ben het ook gaan proberen en na 10 jaar was eindelijk haar ontlasting zoals bij de andere honden.

's Ochtends at ze altijd een boterhammetje mee. 's Middags haar bakje RC en 's avonds warm eten mee. Ze lustte eigenlijk alles.

Ze heeft wel jaren op de L-thyroxine gestaan. Haar anaalklieren zijn operatief verwijderd en tien ze een jaar of tien was hebben we haar nog laten steriliseren, optijd, de baarmoeder was aan het verdikken.

Eén keer met koninginnedag werd het ook met spoed naar de kliniek. Ze was zo vreselijk boos op de krantenjongen en de post, een van hun betrapten we een keer dat Bompie door de ruit heen gepest werd. Enfin, die koninginnedag was het weer zover, ze werd nijdig en liep zo de ruit van de deur door. Het viel gelukkig mee, bloed laat zich altijd erg aanzien.

Toen hebben we er maar een nieuwe voordeur in gezet, geen glas onderin.

Bompie paste precies door het kattenluikje, kaboem erdoor, Ko het konijn was even groot als hij, was een leuk zicht ze samen achter te zien spelen. Kittens vond zij ook best leuk, al heeft ze dit maar een jaartje mee mogen maken.

Met Bompie naar de DA, ze bleek een darmontsteking te hebben.

Ze was niet ziek maar ik zag iets aan haar, weet niet. Toch maar een afspraak gemaakt.