Charlies Dagboek

Zaterdag 20 augustus 1994
Een harde klap, toen werd alles wazig. Ik werd opgepakt en meegenomen in een auto, mijn bek en mijn pootje deden erg pijn. Toen ik de volgende keer weer wakker werd hoorde ik iemand zeggen: "Breng hem maar naar het asiel". Waar zou dat zijn? Even later werd ik ergens binnengebracht waar ik alle­maal honden hoorde blaf­fen en waar veel mensen naar mij keken. Ik werd in een mandje gelegd en ging weer in de auto, de dierenambulance was dat zeiden ze. Wij gingen naar een dierendokter, van hem kreeg ik een prikje en toen kon ik mijn ogen niet meer open houden en viel in slaap. Even werd ik wakker toen er een deur open ging. Ik lag in een kast, in een ijzeren hok. Boven mij was nog zo'n hok met een warme lamp erboven. Daarin hoorde ik een klein poesje wat erg ziek was. Even ging de deur open en dicht en iemand keek naar mij en naar het kleine poesje. Mijn bek deed niet meer zo zeer, mijn pootje nog wel. Wat was ik nog lui, toch maar weer slapen.

Zondag 21 augustus
Vandaag was het veel rustiger in het asiel. Daar zijn veel dieren. Ik werd met mijn kooi in een lichtere grote kamer gezet. Het kleine poesje zag ik niet meer, waar zou die gebleven zijn? Ik rook iets lekkers, er werd een bakje eten bij mij neergezet en dat heb ik lekker opgeslobberd. Het was wel even wennen met dat ijzeren pinnetje wat zat te vervelen onder mijn kin. Mijn pootje kan ik niet op staan. Kunnen ze dat ook niet maken met een pinnetje of zo?

Maandag 22 augustus
Vandaag was het hier weer veel druk­ker. Heel de tijd liepen mensen langs mij heen om iets uit een kastje te pakken. Natuurlijk kreeg ik weer een schone kattenbak en lekker eten en af en toe een aai over mijn bol.

Dinsdag 23 augustus
Er gebeurt niet veel hier. Soms kroelt iemand met me, dat is zo lekker dat ik kopjes blijf geven.

Woensdag 24 augustus
Vandaag was er een mijnheer in een groen pak die nog naar me gekeken heeft. Hij zegt dat mijn bekje niet goed gemaakt is. Zelf vind ik het wel meevallen, ik kan immers goed eten. Mijn pootje wordt niks aan gedaan. Mijn tijd uitzitten, wat zou dat betekenen?

Donderdag 25 augustus
Vandaag was de mevrouw er weer die mij lief vind. Ze komt uit de­zelf­de plaats als ik. Kan ze me niet mee terug nemen?

Zaterdag 27 augustus
Die mevrouw was er weer. Ik gaf kopjes en kneedde in de lucht met mijn kapotte pootje. Ze was boos, niet op mij denk ik. Met een andere mevrouw praatte ze erover dat ze er niet goed van werd dat een dier 'zijn tijd uit moest zitten'. Dat zal dus wel niet leuk zijn.

Maandag 29 augustus
Er ligt in de kamer bij mij een rode poes die helemaal niet beweegt. Wat heeft die gedaan? Af en toe maakt hij een zielig geluid. Die mevrouw vroeg aan mij: 'Ga jij met mij mee?' Ik moest weer in een mandje en mocht mee voor in de auto. De rode poes mocht ook mee, wel achterin.
We kwamen in een huis en ik werd mee de trap op genomen. Een paar poezen keken nieuwsgierig naar mij, maar ik mocht geen kennis maken en kreeg een apart kamertje met een hok. Ik werd gekamd met een klein kammetje, dat was lekker. Ze mopperde wel dat ik een vlooien­baal was, nou, ik heb er geen last van. Na een paar uur moest ik weer in een mandje en met de auto mee. Weer een nieuw iemand zat achter het stuur. Wat nou weer?
We gingen naar een groot huis, daar was het pas druk. Allemaal mensen en honden en katten. Toen we aan de beurt waren ging een man in een witte jas aan mijn pootje voelen en ik ging kopjes geven, en toen moest ik mee naar een donkere kamer. Ik kreeg een lint aan mijn pootje en zo werd mijn pootje gestrekt om een foto te maken. Weer wachten en nog een foto. Daarop was te zien dat mijn elleboog afgebroken was. Dat was niet zo best. Er kwam nog een andere dokter bij, die maakt altijd de botjes en die zag het wat meer zitten. Hij zou het wel kunnen maken en als het niet zou gaan zou hij mijn pootje er af halen. Getver, ik moet er niet aan denken. Als ik toch in slaap was, zou hij gelijk mijn bek was strakker maken en mij ook castreren. Het klonk allemaal heel eng. Ik moest dus blijven en werd weer in een ander hok gezet, bij een hond. Niet bij de andere poezen omdat zij gezegd had dat ik misschien kon gaan niesen. Is dat zo erg dan? Ook hebben ze me flink ingespoten om de vlooien dood te maken.

Dinsdag 30 augustus
Het is weer achter de rug. Wel moet ik tot morgen hier blijven, ik ben pas laat in de middag geopereerd en de dierendokter wil mij eerst fit op de pootjes zien staan voor ik naar mijn hotel mag. Mijn poot doet lang niet zo'n pijn meer. In mijn bekje hebben ze één of andere beugel gezet, die zit rond mijn tanden, dat zou de boel iets steviger maken. Vervelend dat draadje. Onder mijn staartje voelt het ook niet zo prettig.

Woensdag 31 augustus
Pas 's avonds werd ik door hem en haar opgehaald. Weer in een mandje en bij de assistente betalen. Dat was een diepe zucht van haar. En weer in de auto. Thuis kreeg ik gelijk lekker eten. Ze kwamen ook nog met een apparaat dat even heel fel licht gaf. Dat noemen ze een foto, het deed niet zo'n pijn als de foto bij de dokter.

Donderdag 1 september
Heel de dag alleen gezeten, alleen rond de middag even iemand gezien. Die beugel om mijn tanden zit niet zo lekker, dus die heb ik er uitgehaald. Van hem kreeg ik een lekker bakje zalm. Toen zij thuis kwam zei ze dat ik een klotekat was en dat we weer naar de dokter moesten. Er kwam een babyhondje aan mij ruiken, leuk hoor. De bottendokter was er. Die zei dat hij mij liever niet weer ging pesten en dat mijn bek zo best in orde zou komen. Hij was ook al best tevreden over mijn pootje. Ik kreeg nog een zalfje in mijn oren omdat ik daar beestjes in heb zitten. We hebben nog naar de foto gekeken van na de operatie en dat zag er knap uit. Weer betalen en naar huis. 's Avonds mocht ik nog een half uurtje los lopen. Een lekker hapje eten en een bakje kattenmelk voor het slapen gaan en de dag was weer om. Zij kwam nog even kijken met een zwart katertje net als ik op de arm. Hij blies en begon tegen me te zingen. Ik was de wijste en heb geen ander geluid gemaakt dan prrr prrr.

Vrijdag 2 september
Gelukkig is ze thuis vandaag, dan kan ik af en toe de benen strekken. De hele dag loslopen mag ik nog niet. Van de dokter eigenlijk wel, maar zij is zuiniger op mijn pootje dan ikzelf. Nou krijg ik tenminste regelmatig wat lekkers. Ik heb iets nieuws gehad, yoghurt, dat is lekker fris. Ik stink wel heel erg uit mijn bek zegt ze. En elke keer kras ik met mijn ijzeren draadje in haar armen. Ze wil er een pleistertje opdoen, maar dat wil ik niet. Mijn nagels zijn ook net dolken, maar fatsoenlijk scherpen is er de laatste weken ook niet van gekomen. Net heb ik post gehad. Zij moest lachen, zij wist niet dat kater Jacketti nu Koosje heet. Klinkt wel gezelliger. Mijn oude naam weten ze niet, maar ik begin al aardig te wennen aan Charlie. Charlie de Bofkont ben ik, zoals de poezen van de kaart mij noemen.

Zaterdag 3 september
Wat stil in huis vandaag. Heel de dag bijna niemand gezien. Alleen even om een bakje voer te geven en mijn kattenbak schoon te maken. Het was wel erg dun, misschien eet ik teveel. Twee keer per dag zit er een vies klein rondje in mijn eten. Eromheen eten lukt nog niet. Vanmiddag mocht ik weer even uit mijn hok, gelukkig want ik word het flink beu. 's Avonds mocht ik er weer uit en ik hoefde er niet terug in. Er zat een hele grote pluis onder mijn bek aan het ijzerdraadje, knap lastig, Zij heeft de pluis eraf geknipt. Ik kreeg weer eten, geen vlees, het waren harde stukjes, wel even wennen, maar ik slik ze gewoon door want ik heb honger. Zij vertelde me dat Charlies Noodfonds een nieuw lid heeft, fijn toch, ik ga me steeds belangrijker voelen.

Zondag 4 september
Lekker op bed geslapen vannacht. Soms vergeet ik dat mijn pootje pijn doet en loop ik er gewoon op. Springen lukt ook al aardig. Het was wel heel de dag druk buiten, maar ik durfde niet goed te gaan kijken, de vensterbank is nogal hoog. 's Middags waren ze even thuis en ze kwamen bij mij naar buiten kijken, ik hoorde allemaal muziek. Ze heeft mij ook op de arm laten kijken, maar dat vond ik een beetje eng. Mijn oren werden weer schoongemaakt en ik kreeg er weer zalf in, dat kriebelt heel erg, dus naderhand de oren soppen voelde zo lekker dat ik op mijn rug ging liggen. Weer gekamd, maar één beestje deze keer en toen haalde ze iets viezigs onder mijn staart uit. Een stukje witte worm, dus daar krijg ik ook weer spul voor eind van de week, want mee-eters kunnen we niet hebben, ik ben zo al mager genoeg. Vanavond is het me eindelijk gelukt om het vieze rondje in mijn eten te laten liggen. Na lang praten heb ik het toch maar opgegeten, ze zegt dat ik het nodig heb en dat ze het anders in mijn bek moet stoppen, ze durft dit niet goed omdat die nog niet helemaal heel is. Hij zegt dat ik gestoord ben omdat ik op mijn rug op bed ga liggen als hij iets tegen me zegt. Wat is dat nou weer, gestoord? Zij kwam nog met een klein rond dingetje wat over de grond kan rollen, een pingpongbal noemde ze het. Ik snap er niks van, wat moet ik daar nou weer mee?

Maandag 5 september
Ze zal wel thuis zijn vandaag, want mijn eten was laat. Het is mij weer gelukt mijn pilletje te laten liggen. Slim van mij, even later zat het in krui­meltjes in een lekker bakje melk. Ik werd in mijn hok gezet en naar een andere kamer gebracht. Er was een hoop herrie, stofzuigen noemt ze zoiets, mijn kamer kreeg een grote beurt. De hele kamer werd nog ingespoten tegen de vlooien en na een hele tijd wachten werd ik met kooi en al terug gezet. De deur van de kamer bleef wel open en even later kwam de kleine zwarte kater binnen. Hij blies tegen mij, maar ik deed net of ik niks zag. Even later kwam er een hele grote wit met grijze kater binnen, hij snuffelde even en ging weer weg. Toen zag ik een dunne poes binnen­komen die een beetje scheel keek, ze lijkt me best aardig. Ze ging op mijn hok zitten en keek naar me. Er kwam er wéér een binnen, een dikke oma­poes, zij gaf me een neusje, hoeveel zouden er hier wonen? Zij vertelde me dat ik er nog eentje niet gezien had. Het hok ging open, ik mocht eruit, de andere poezen keken op een afstandje toe. Nu was ik heel moe van al dat bezoek, iedereen werd de kamer uitgestuurd. Zij moest lachen toen ik met mijn pootje tegen een speeltje sloeg. Ik gaapte heel erg, ze zei dat ik maar lekker moest gaan slapen en ging weg. Later, het was al avond kwam de poes die ik nog niet gezien had me een neus geven. Ze lijken best aardig, er heeft er niet één tegen me gezongen.

Dinsdag 6 september
De hele dag geslapen. 's Avonds werd de deur open gezet en konden de andere poezen verder kennis komen maken. Ik ben even de trap afgeweest en heb beneden voor het raam naast de voordeur naar buiten zitten kijken. Beetje eng wel, toen ik buiten een hard geluid hoorde was ik in twee sprongen terug boven op mijn eigen kamer. Bob, de zwarte, heeft bijna de hele avond bij mij gezeten.

Woensdag 7 september
Vanmiddag was er bezoek, ik heb haar al meer gezien, op het asiel, denk ik. Ze zei dat het best goed met me ging. De deur bleef weer open, maar ik had geen zin om naar beneden te gaan en heb lekker in het zonnetje liggen slapen. Bob rent af en toe keihard de kamer in en uit. Ik hoorde gerammel van etensbakjes en wilde gaan kijken. De dikke kater Bas zat voor de deur, ik mocht mijn kamer niet uit, elke keer dat ik naar voren stapte begon hij te grommen, aardig hoor! Ik zal heus zijn eten niet pikken. Mijn oren werden nog schoongemaakt, ze mopperde want er zat bloed aan de watten. 's Avonds, toen Bas niet te zien was, ben ik naar beneden gegaan en heb eerst even door een gat in de deur zitten kijken, ze riepen me en heel voorzichtig ben ik door het gat naar binnen gegaan. De omapoes lag op een bankje, ze gaf me een neus en sliep gewoon door. Zij zette me even op de bank en ik zag iets geks, ze noemen het TV. Ben weer snel naar boven gegaan. Ze probeerde weer of ik de pingpongbal terug wilde slaan, ik begon het leuk te vinden maar liet het niet merken. Toen de deur dicht was heb ik een paar keer een flinke mep er tegen gegeven, zouden ze dat gehoord hebben?

Donderdag 8 september
De hele dag opgesloten. Veel op de vensterbank naar buiten gekeken. Ik weet niet of ik nog wel een buitenpoes wil zijn, dat is iets om goed over na te denken. Eindelijk kwam ze en ik moest weer in het mandje met de auto mee. Ze kunnen me beter wat te eten geven. Er zaten veel honden, waarom zijn die bang van mij? Op de weegschaal, 5 kg. Er was de dokter die mijn pleegmensen het leukst vinden. Ik werd op tafel gezet en ben maar lekker gaan liggen. Heel voorzichtig kreeg ik een pil in mijn mond gestopt, dat is voor wormen, mijn nagels van mijn slechte pootje werden geknipt, in mijn oren ging een lekker spulletje, dat andere waar mijn oren van gaan bloeden mag ze niet meer gebruiken. De dierenarts moest lachen toen ik met mijn slechte pootje meekrabde. De draadjes werden uit mijn pootje gehaald en toen kwam de bottendokter, die was erg tevreden en zei dat mijn pootje helemaal goed zou komen, het was beter dan verwacht. Die draad in mijn bek mag er van de leuke dokter over een week en van de bottendokter over twee weken uit, dus anderhalve. Toen heeft de leuke dokter van dat pinnetje onder mijn kin een haakje gemaakt, dan steekt dat niet overal in, ik was nu net Captain Hook zei hij. Ik kreeg ook nog een prikje en een aai omdat ik zo lief was. Thuis kreeg ik lekker eten, eindelijk.

Vrijdag 9 september
Vannacht was mijn kamerdeur open. Toen het hele huis rustig was ben ik op verkenning geweest. Zij vroeg zich af wat ik heel de nacht uitge­voerd had, ik liep namelijk met mijn achter­poten flink kreupel. Ze wilde het hok opruimen, Bob en ik gingen er samen inzitten, dus nou staat het er nog. Het is heerlijk er bovenop te gaan liggen tegen de verwarming. Bob wilde langs mij heen het hok uit en ik heb hem een speelse mep gegeven. Even later moest ik gekamd worden en ging ik op mijn rug op het hok liggen mmmmm, lekker is dat. Bob kwam er nog even bij zitten, hij is jaloers. Later werd ik weer opgesloten omdat ik steeds erger kreupel loop, bah!

Zaterdag 10 september
Weer in dat stomme mandje, ik vind het niet leuk meer. Naar de dokter, en maar wachten. Toen weer allemaal aan mijn lijf gevoeld en weer een foto gemaakt, er was niks te zien. Ik kreeg wel een prikje. Opgesloten hoeft niet zei de dokter, ik mag gewoon rondlopen, dat is goed voor mijn gerepareerde pootje. Thuis kreeg ik eten en ging toch mijn kamerdeur dicht. Ik hoefde niet in mijn hok. 's Avonds mocht ik los, ik ben naar beneden gegaan, het rook zo lekker, ze waren aan het eten. Ik ben maar in de buurt gaan zitten, dat deden een paar andere poezen ook. Af en toe kreeg ik een lekker hapje, speklapjes zijn heerlijk. Heel tevreden wilde ik toen mijn nagels scherpen aan een lekker zachte hoek van de bank. Dat mag niet, ik kreeg op mijn kop en werd op een krabplank gezet terwijl ze mijn pootjes heen en weer bewoog, stom hoor, ik kan dat zelf wel. Geeft niet, ik ben op een zacht kussen gaan liggen. Later pakte zij mij op en zette mij naast haar op de bank, daar ben ik lekker languit tegen haar aan gaan liggen. Ze zei tegen me dat het derde lid van Charlies Noodfonds zich aangediend heeft. Bas heeft er een hekel aan dat ik uit mijn kamer kom. Toen ik nog wat in de kamer rond ging kijken, lag Bas op een stoel onder het tafelkleed naar mij te zingen. Ik wilde wat dichterbij gaan luisteren en toen kreeg ik een mep, ik schrok me rot en ben naar boven geschoten, raar beest, zou hij niet begrijpen dat ik een logeerpoes ben? Hij is toch wel wat gewend.

Zondag 11 september
De deur ging 's morgens open en ze kwam binnen met een lekker plakje ham. De eerste paar keer lukte het me om alleen de ham aan te pakken en niet het vieze pilletje wat erin zat. De derde keer heb ik het toch maar opgegeten. Ik kreeg brokjes, ja, drie keer per dag blik is er niet meer bij en ik vind het toch veel lekkerder. Ze ging terug naar bed en ik ben op de slaapkamer eens rond gaan kijken. Ik wilde wel op bed, maar ik weet niet of dat wel mag. Bob komt steeds spelen en ik wil wel meedoen maar ik begrijp nog niet hoe dat moet. Misschien klopt het wel dat ze zeggen dat mijn hersens ook een tik hebben gehad. Mijn deur is de hele dag open geweest. Overdag hebben we veel geslapen. Bob in mijn hok en ik op het hok. 's Avonds veel beneden geweest. Er ligt een wieltje met gaatjes met een balletje erin, daar kun je tegen slaan en dan rolt het balletje, dat heb ik één keer gepro­beerd. Ik heb saté geproefd, dat smaakt. Samen met Bob even op de bank geslapen. Een foto gemaakt van mij op de bank. Bas kwam nog kijken, hij maakte deze keer geen geluid en ik deed net of ik hem niet zag. Het is leuk om tegen Bob te praten, hij kletst terug en dan komen ze kijken wat we aan het doen zijn. Het was weer tijd voor mijn pil, deze keer in een stukje kaas, dat plakt, dus ik heb het maar mee opgegeten. Ik gebruik mijn zilveren pootje steeds meer. Als ik er aan denk of als ze naar me kijken houd ik mijn pootje omhoog, maar als ik snel wil zijn gebruik ik ze alle vier. Mijn eigen katten­bak houd ik graag netjes, dus ik ben maar op die van de andere poezen gegaan. Was maar goed, stinken, niet te zuinig. Komt van al die lekkere hapjes denk ik.

Maandag 12 september
Lekker kaas gehad met een pilletje. Met Bob gespeeld en 's middags lekker in mijn hok geslapen. De deur hoeft niet meer dicht. Naar beneden durf ik niet goed, beetje eng.
Dinsdag 13 september - 's Ochtends op mijn kamer want het huis werd schoongemaakt en ze zijn een beetje bang dat ik zal proberen weg te lopen. Ik pieker er nog niet over. Vanmiddag heb ik het meubel op de kattenkamer uitgeprobeerd. Ik wil ook wel zoiets, heerlijk in zo'n hangmatje. Van Bas mag ik niet beneden komen, hij sloeg mij op de trap terug naar boven. Ik ben braaf en heb niks teruggedaan. Spelen is steeds leuker, met een veter of met de zipper-nipper, daar zit een lekker spulletje in. Op mijn rug liggen en met vier poten aan haar arm hangen is ook leuk. Ook nog bijten wordt moeilijk door mijn beugel.

Woensdag 14 september
Vannacht klonk er een hoop herrie van beneden. Wie zou er gevochten hebben. Ik was het niet want ik lag rustig op mijn kamer te slapen. Zal die dikke Bas wel geweest zijn. Met mij zoekt hij ook heel de dag ruzie. Het is nooit goed. We hebben wel samen om een extra bakje eten gezeurd. Het lukte nog ook. Eerst heb ik mijn eigen bakje leeggegeten en toen heb ik de andere bakjes uitgepoetst. Wat zou ik me graag eens fatsoenlijk wassen, het is hard nodig. Toen ze naar bed gingen ben ik maar gewoon meegegaan. Ik heb even op bed geslapen, dat is gezellig

Donderdag 15 september
Vanavond heb ik van hem mijn pil gekregen. Zij was al vroeg weg en heel laat thuis. Ze was naar klus­cursus geweest. Daar leer je dingen maken. Ik leer van Bob dingetjes kapot maken. Sloopcursus heet zoiets zegt ze.

Vrijdag 16 september
Alwéér de hele dag geen mens gezien. Ongezellig. Er waren op het asiel veel poezen binnengekomen. Een klein mankepootje, ook zwart, is nu bij de dokter om te proberen zijn pootje te maken vertelde zij. Hij heeft ook een sponsormoeder. Goed dat ik maandag weer naar de dokter moet, ik heb nu een hele vieze natte kapotte plek onder mijn kaak. Als het maar niks engs is.

Zaterdag 17 september
Lekker broodjes met ei meegegeten 's morgens. Ik ben brutaal zegt hij. Gezellig samen met Bob in één hangmat gelegen. We spelen veel samen, we zijn net "Me and my shadow" zegt zij. Veel naast de voordeur voor het raam naar buiten gekeken. Nu ben ik veel beneden. Spelen doe ik steeds meer.

Zondag 18 september
Het ontbijt was wel laat. Gekookt ei lust ik wel, brood met veel beleg ook, brood zonder niet, omapoes wel, zij lust alles. Vandaag heeft zij het hok weggedaan en mijn kamer opgeruimd. Ik lag in het kattenmeubel, de hangmat, toen ze ging stofzuigen. Daar ben ik bang van, dus ik ben in het tonnetje van het meubel gekropen. Van schrik heb ik heel hard gemept toen ik ineens iets voelde, zij schrok ook, ze wilde mij alleen aaien, het was de eerste keer dat ik vervelend geweest ben. Ze was niet boos. Twee bakjes eten op, het bakje van de magere mocht ik ook hebben, die vindt blik niet zo lekker. Fijn samen met Bob naast haar in de bank gelegen. De plek onder mijn kaak wordt steeds groter.

Maandag 19 september
Nergens was de hele dag iets te eten te vinden, normaal staan er hier en daar brokjes. Weer foto's van mij gemaakt in de bank, ik moest mooi zitten. Ik kreeg ook geen lekker hapje van hem, al gaf ik de hele tijd kopjes. Voor het keukenraampje gezeten, de anderen gaan erdoor naar buiten, dat durf ik nog niet. Toen ze 's avonds gingen eten kroop ik bijna op de borden en nog kreeg ik niks. Ik ben toch maar buiten gaan kijken, heel even maar. Weer in de mand, ik heb duidelijk laten horen dat ik dat niet wil, eenmaal in de auto was ik wel rustig. Bij de dokter kreeg ik een gemeen prikje in mijn bil. Wat een gekke prik, ik wilde alleen nog maar slapen. Hij keek naar dat vieze plekje onder mijn kaak, het was niks engs, ik kreeg er wel twee prikjes voor. Ik werd een beetje wakker en mijn bek voelde raar, de beugel was weg. De dokter zei dat hij hoopte dat ik nu helemaal beter was. Dat weet ik nog niet zo zeker. Toen ik op mijn kamer omhoog kwam vloog ik naar alle hoeken van de kamer. Zij vond het maar akelig dat ze me niet aan mocht raken. En dat ik de hele tijd naar mijn bek zat te klauwen of dat er nog een stukje ijzerdraad inzat stond haar helemaal niet aan. Ja, ze is nogal flauw met mij, ze heeft mij verder maar met rust gelaten.

Dinsdag 20 september
's Morgens kreeg ik al vroeg eten, wat had ik honger. Ik moest wel op mijn kamer blijven. 's Middags mocht ik los. Lekker meegegeten. En toen zij thuiskwam weer blik en weer mee proberen te eten. Ik mag niet op haar bord gaan zitten. Helaas maar één stukje tosti gehad, lekker hoor. Hij zegt dat ik zijn vriend ben, ik heb heel de tijd tegen hem aan in de bank gelegen. Hij zat mij te plagen, allemaal in mijn buik te puken, het duurt lang voor ik reageer. Ik kreeg een heel mooi compliment. Zij zei dat ik de makkelijkste poes met het meeste aanpassingsvermogen was die ze ooit gezien had. Toen ik voor de voordeur zat sprong Bob boven op mij. Ik heb heel hard gegild en Bob kreeg een lelijk woord. Toen zijn we samen boven maar verder gaan spelen.

Woensdag 21 september
In het meubel spelen is fijn. Het maakt een mooi geluid als je heel snel boven in de paal klimt. Brokjes eten doe ik nu ook. Als je honger hebt smaakt alles. Buitengezeten, even. Oma speelde met het wiel, ik mocht meedoen. Meegegeten, ik lust bijna alles. Mijn plek jeukt niet meer, ik krab er niet meer aan. Mijn bek is ook beter, nog een klein korstje onder mijn kin. De voorpoot kan ik alles mee doen. De pin die erin zit hoeft er waarschijnlijk nooit meer uit, alleen als ik er last van krijg. Mijn achterpoten......, misschien heb ik altijd wat hobbelig gelopen, op de foto is alles goed. De vlooien, wormen en oorbeestjes zijn ook niet meer te zien. Ik ben genezen verklaard. Over één probleem moet ik wel vaak denken, blijf ik nu hier of krijg ik een ander baasje. Dat zal ik vast nog eens vertellen.

.